Het debat over het al dan niet bestaan van kernenergie lijkt nooit te eindigen. Al in 1980 werd in Zweden over deze kwestie gestemd. Als gevolg daarvan besloot het Parlement dat alle reactoren tegen 2010 moesten worden ontmanteld.
Dit is niet gebeurd – vandaag zijn er zes actieve reactoren – in Forsmark, Oskarshamn en Ringhals. Deze zijn van twee verschillende types, namelijk drukwaterreactoren en kokend-waterreactoren. Beide werken volgens hetzelfde basisprincipe – water wordt verwarmd om een turbine en generator aan te drijven en elektriciteit te produceren.
Eenvoudige uitleg over de werking van een kerncentrale
Maar terug naar de vraag van de dag: “hoe werkt een kerncentrale?”. Natuurlijk zit er een ingewikkelde fysica achter als je je in de details verdiept. Maar voor de leek is het ook mogelijk om het kort te beschrijven, in grote lijnen of stap voor stap als je wilt:
- Verrijkt uranium wordt bestraald met neutronen.
- Atomen in uranium splitsen in tweeën door bestraling.
- De splijting creëert nieuwe neutronen, die op hun beurt andere uraniumatomen splijten – een kettingreactie.
- Om te voorkomen dat de kettingreactie uit de hand loopt, wordt deze gecontroleerd door zogenaamde regelstaven die in de reactorkern kunnen worden neergelaten. Deze bestaan uit stoffen die grote hoeveelheden neutronen vangen. Dit houdt de kernreactie onder controle.
- Bij de splitsing van uraniumatomen komen grote hoeveelheden warmte vrij. Het wordt gebruikt om water te verhitten om stoom te produceren.
- De hete stoom drijft op zijn beurt een turbine met generator aan.
- Het is deze, de generator van de kerncentrale, die uiteindelijk de gewenste elektriciteit produceert. De generator zet de draaiende bladen van de turbine om in elektriciteit door rotatie van de magneten in de spoelen. De rotatie van 3.000 tpm genereert een frequentie van 50 Hz, de frequentie die in Europese elektriciteitsnetten wordt gebruikt.
